ပိႏၷဲပင္ဆြဲမထည့္ၾကပါနဲ႕

ပိႏၷဲပင္ဆြဲမထည့္ၾကပါနဲ႕
ကိုျမန္မာ
၂ဝဝ၉ခုႏွစ္ ေဖေဖၚဝါရီ ၁၆-၂၂ ။
The Voice Weekly (Policy Article)

အခုတေလာ ႏုိင္ငံျခားက မီဒီယာေတြမွာ ထုိင္းႏုိင္ငံထဲကုိ ''႐ိုဟင္ဂ်ာ'' လူမ်ဳိးတခ်ဳိ႕ ပင္လယ္ေရေၾကာင္း
ကေန တရားမဝင္ခိုးဝင္ဖုိ႔ႀကိဳးစားတာကုိ ထုိင္းေရတပ္က ဖမ္းဆီးမိၿပီး ျပန္ႏွင္ထုတ္ခဲ့ရာက စခဲ့တဲ့သတင္းေတြ
အေတာ္ကေလး က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ၾကားေနရပါတယ္။

အဲဒီ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြထဲက တခ်ဳိ႕ဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံက ထြက္လာတာျဖစ္တယ္လုိ႔လည္း ေရးသားထုတ္လႊင့္
ေနၾကတာ ေတြ႕ေနရပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကလည္း အဲဒီ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြဟာ ျမန္မာအာဏာပုိင္ေတြက လူ႔အခြင့္အေရး
ခ်ဳိးေဖာက္ၿပီး ခြဲျခားႏွိပ္စက္မႈေတြမခံႏုိင္လုိ႔ ထြက္ေျပးၾကရတာ ဘာညာစသည္ျဖင့္ ဇာတ္နာေအာင္ ပုိ႔ေပးၾက
တာရွိပါေသးတယ္။

ဒါေပမဲ့ တကယ္တမ္း ဆန္းစစ္ၾကည့္ရင္ ဒီျပသနာက ျမန္မာႏုိင္ငံမဆုိင္သလုိ လူ႔အခြင့္အေရးျပသနာ
လည္းမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီဂလုိဘယ္လုိက္ေဇးရွင္းေခတ္ႀကီးမွာ ႀကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲႏုိင္ငံေတြရဲ႕ တရားမဝင္
ႏုိင္ငံျဖတ္ေက်ာ္သြားေရာက္အလုပ္လုပ္ကုိင္မႈနဲ႔ ဒီကေန႔ႀကံဳေတြ႕ေနၾကရတဲ့ ကမဃာ႔စီးပြားေရးဆုတ္ယုတ္က်ဆင္းမႈ
ျပသနာေပါင္းစပ္ၿပီးျဖစ္ေပၚလာခဲ့ရတဲ့ကိစသတစ္ခုလုိ႔ပဲယူဆမိပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံဟာ လူဦးေရ သန္း ၁၅ဝ ေက်ာ္ရွိၿပီး ကမဃာေပၚမွာ လူဦးေရအသိပ္သည္း
ဆံုးႏုိင္ငံတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံကလည္း ဧရိယာေသးငယ္သလုိ ေႏြမွာေရရွား၊ မိုးမွာ ေရလွ်ံတတ္တာမုိ႔
ရိကၡာဖူလံုေအာင္ေတာင္မွ မနည္းႀကိဳးစားေနရတဲ့ႏုိင္ငံျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဝင္ေငြနည္းပါးၿပီး အလုပ္အကုိင္
အခြင့္အလမ္းနည္းပါးတဲ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ေအာက္ေျခလူထုဟာ ျပည္ပကုိ သြားေရာက္အလုပ္လုပ္ကုိင္ၾကၿပီး ဝင္ေငြ
ရွာၾကပါတယ္။ ျပည္ပမွာသြားၿပီး အလုပ္လုပ္ကုိင္ေနၾကတဲ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံသားေတြဟာ ၄ ဒသမ ၅
သန္းေလာက္ရွိတယ္လုိ႔မွန္းဆရၿပီး သူတုိ႔ျပန္ပုိ႔တဲ့ဝင္ေငြဟာ တစ္ႏွစ္ကုိ ေဒၚလာ ၈ ဘီလီယံေလာက္အထိ
ရွိတာမုိ႔ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံအတြက္ အလြန္အေရးပါတဲ့ဝင္ေငြရလမ္းတစ္ခုလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိျပည္ပထြက္
ၿပီး လုပ္ကုိင္ၾကတဲ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံသားေတြမွာ တရားဝင္သြားတာရွိသလုိ တရားမဝင္သြားၾကတာေတြလည္း
ရွိပါတယ္။ အေရွ႕အလယ္ပုိင္းေဒသေတြမွာ သြားေရာက္လုပ္ကုိင္ၾကတာရွိသလုိ အေရွ႕ေတာင္အာရွေဒသကုိ
ထြက္ၾကတာေတြလည္းရွိပါတယ္။

အေရွ႕ေတာင္အာရွေဒသမွာ ျပည္ပအလုပ္သမားေတြ အမ်ားဆံုးစိတ္ဝင္စားတဲ့ ႏုိင္ငံကေတာ့ မေလးရွား
ႏုိင္ငံျဖစ္ပါတယ္။ မေလးရွားႏုိင္ငံဟာ လူဦးေရ ၂၅ သန္းေက်ာ္ေလာက္သာရွိၿပီးေတာ့ တစ္ႏွစ္ တစ္ဦးက်
ဝင္ေငြေဒၚလာ ၁၅၇ဝဝ ရွိတဲ့အတြက္ ေဒသတြင္းမွာ အေတာ္ေလး စီးပြားေရးေတာင့္တင္းလာသလုိ ဆီအုန္း
စုိက္ပ်ဳိးထုတ္လုပ္ေရးအျပင္ ဂ်ပန္နဲ႔ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြက ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြနဲ႔ စက္မႈက႑လည္းထြန္းကားတဲ့
ႏုိင္ငံျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေစ်းခ်ဳိတဲ့အလုပ္သမားေတြရဖုိ႔အတြက္ မေလးရွားစီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြက
အၿမဲလုိအပ္ေနတာပါ။

အခုလုိ ကမၻာ႔စီးပြားေရးဆုတ္ယုတ္မႈကာလမွာ မေလးရွားႏုိင္ငံက စက္မႈလုပ္ငန္းေတြဟာ အေျခအေန
အရ ထုတ္လုပ္မႈစရိတ္ေတြ မျဖစ္မေနေလွ်ာ့ခ်ရတဲ့အေနအထားရွိပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ လက္ရွိျပည္ပအလုပ္
သမားေတြကုိ လူေလွ်ာ့မလား၊ လုပ္ခေလွ်ာ့မလားဆုိတဲ့ျပသနာ ေပၚလာပါတယ္။ အလုပ္အကုိင္ေလွ်ာ့ခ်လုိ႔
ျပန္ၾကရတဲ့သူေတြရွိသလုိ ေလ်ာ့သြားတဲ့လုပ္ခနဲ႔ ဆက္ၿပီး မရပ္တည္ႏုိင္လုိ႔ ျပန္ၾကတဲ့သူေတြလည္းရွိလာပါတယ္။
အဲဒီလုိ ေလ်ာ့သြားတဲ့လုပ္အားခကုိ အစားထိုးဖုိ႔ ပိုၿပီးခ်ဳိသာတဲ့လုပ္ခနဲ႔လုပ္ႏုိင္မယ့္သူေတြကုိ ရွာလာပါတယ္။
ဒီအေျခအေနဟာ လုပ္ခနည္းနည္းနဲ႔ ဘယ္အလုပ္မဆုိလုပ္မယ္ဆုိတဲ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္အလုပ္သမားေတြအတြက္
ဆြဲေဆာင္ႏုိင္တဲ့မက္လံုးတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။

လူဝင္မႈစည္းကမ္းတင္းက်ပ္လွတဲ့ မေလးရွားႏုိင္ငံကုိဝင္ဖုိ႔ အလြယ္ဆံုးနည္းလမ္းကေတာ့ ထုိင္းႏုိင္ငံ၊
ရေနာင္းဘက္ကုိ ေရေၾကာင္းကခိုးဝင္ၿပီး ကုန္းလမ္းခရီးကေန ထုိင္းေတာင္ပုိင္းကုိျဖတ္လုိ႔ မေလးရွားဘက္ကုိ
ခိုးဝင္တဲ့နည္းပါ။ ဒီနည္းလမ္းအတြက္ လုပ္ေပးမယ့္ ပြဲစားေတြကလည္း အဆင္သင့္ရွိၿပီးျဖစ္ပါတယ္။
ရလဒ္ကေတာ့ အခုလုိလႈိင္းေလၿငိမ္တဲ့ေဆာင္းတြင္းကာလမွာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ကေန မေလးရွားဘက္ကုိ
ကပၸလီပင္လယ္ျဖတ္ၿပီး ခိုးေလွေတြနဲ႔ ထိုင္းႏုိင္ငံကတစ္ဆင့္ဝင္လာတဲ့သူေတြမ်ားလာတာပါပဲ။ ၂၉-၁-၂ဝဝ၉
ရက္ေန႔ထုတ္ သည္အီကိုႏိုးမစ္ဂ်ာနယ္ရဲ႕အဆုိအရ လြန္ခဲ့တဲ့တစ္ႏွစ္အတြင္းမွာ ထုိင္းႏုိင္ငံကေန ထိန္းသိမ္းခဲ့ရတဲ့
ဘဂၤါလီလူမ်ဳိးေပါင္း ၅ဝဝဝ ေလာက္ရွိတယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။ ဒါက ဖမ္းမိတဲ့သူေတြပဲရွိပါေသးတယ္။ ဖမ္းမမိ
လုိက္ဘဲ လြတ္သြားတဲ့ ခိုးဝင္လာသူေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိမွာပါ။

ျပသနာတစ္ခုက ထုိင္းေတာင္ပုိင္းမွာ မြတ္စလင္လြတ္ေျမာက္ အၾကမ္းဖက္ဆူပူမႈေတြကလည္း ျဖစ္ေနတဲ့
အခါက်ေတာ့ ထုိင္းအာဏာပုိင္ေတြက ဘာတရားဝင္စာရြက္စာတမ္းမွမရွိတဲ့ ခိုးဝင္သူေတြဟာ ထုိင္းေတာင္ပုိင္း
ကုိျဖတ္ရင္း ဘာသာတူတဲ့ အဲဒီအၾကမ္းဖက္အုပ္စုေတြနဲ႔ ေပါင္းသြားမယ့္အေရးကုိ အေတာ္ကေလးစိုးရိမ္ခဲ့ၾက
တယ္လုိ႔ သည္အီကုိႏိုးမစ္ဂ်ာနယ္မွာ ေရးထားပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ထိုင္းအစိုးရအေနနဲ႔ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ဘက္က ခိုးဝင္လာသူေတြကုိ လက္မခံဘဲ ေနာက္ကုိဝင္
မလာရဲေအာင္ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ကုိင္တြယ္ဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။ ဒီဇင္ဘာလထဲမွာ ခိုးဝင္လာတဲ့
ေလွေတြကုိ ထုိင္းေရတပ္ကဖမ္းဆီးၿပီး ခိုးဝင္လာတဲ့ ၁ဝဝဝ နီးပါးကုိ ရေနာင္းကမ္းလြန္က ကြၽန္းကေလးတစ္
ကြၽန္းေပၚမွာ ထိန္းသိမ္းထားခဲ့တယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။

အဲဒီကေန ႏုိင္ငံျခားမီဒီယာေတြအရဆုိရင္ ေလွေတြက အင္ဂ်င္စက္ေတြကုိျဖဳတ္ၿပီး ဆန္အိတ္တခ်ဳိ႕နဲ႔
ေသာက္ေရတုိင္ကီတခ်ဳိ႕တင္ေပးလုိက္ၿပီး ပင္လယ္ထဲေမွ်ာလႊတ္လုိက္တယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။ အဲဒီထဲက တခ်ဳိ႕က
အင္ဒိုနီးရွားႏုိင္ငံ၊ အာေခ်းကြၽန္းဘက္ကုိ ေမ်ာသြားၿပီး အင္ဒိုနီးရွားက ထိန္းသိမ္းထားတယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။
တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဇန္နဝါရီလဆန္းပုိင္းမွာ အိႏၵိယပုိင္ အင္ဒမန္ကြၽန္း (ကပၸလီကြၽန္း)နားကုိေရာက္သြားၿပီး
အိႏၵိယေရတပ္က ကယ္ဆယ္ထိန္းသိမ္းထားတယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။ အဲဒီအုပ္စုထဲက တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ကမ္းေျခကုိ
လွမ္းျမင္ရတာနဲ႔ ေရာက္လုိေဇာနဲ႔ ေရထဲကုိခုန္ခ်ၿပီး ကူးခတ္ၾကရာက ေသဆံုးကုန္ၾကတယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။
ဒီသတင္းက ႏုိင္ငံတကာမီဒီယာေတြထဲကုိေရာက္သြားရာမွစၿပီး လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္လာခဲ့တာပါ။
ထုိင္းႏုိင္ငံေရးဝန္ႀကီးဌာနကလည္း ဒီခိုးဝင္လာတဲ့သူေတြဟာ စီးပြားေရးအေၾကာင္းရင္းေၾကာင့္ ဝင္ေရာက္
လာတာျဖစ္တယ္လုိ႔ ေၾကညာခ်က္ထုတ္ျပန္ထားပါတယ္။ ထုိင္းတရား႐ံုးခ်ဳပ္ကလည္း ဒီလုိပါပဲ။ စီးပြားေရး
ေၾကာင့္ တရားမဝင္ခိုးၿပီးဝင္လာၾကသူေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ ထုိင္းႏုိင္ငံမွ ျပန္ထြက္သြားရမယ္ဆုိၿပီးအမိန္႔ခ်ထား
ပါတယ္။

တကယ့္ျပသနာရဲ႕အရင္းအျမစ္အေျခခံကေတာ့ စီးပြားေရးပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဒီၾကားထဲမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံ
အေပၚ ႏုိင္ငံေရးအရ ျပသနာရွာခ်င္တဲ့သူေတြက ႐ိုဟင္ဂ်ာဆုိတာကုိ ေရွ႕တန္းတင္လာပါတယ္။ ထို႔အတူ
ႏုိင္ငံေရးအရ ဒုကၡသည္အျဖစ္ ခံယူခ်င္တဲ့သူေတြ၊ ဒုကၡသည္အခြင့္အေရးကုိ ခံစားခ်င္တဲ့ခိုးဝင္သူေတြကလည္း
႐ိုဟင္ဂ်ာမ်က္ႏွာဖံုးကုိစြပ္ၿပီး ျမန္မာအာဏာပုိင္ေတြကပဲ ႏွိပ္စက္လုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံထဲမွ ေျပးလာရသလုိလုိ
ႏုိင္ငံတကာရဲ႕ က႐ုဏာသက္မႈကုိရယူဖုိ႔ ေျပာဆုိႀကိဳးစားလာၾကတာျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ႐ိုဟင္ဂ်ာဆုိတာ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုတစ္စုအေနနဲ႔ ဘယ္တုန္းကမွမရွိ
ခဲ့ဘူးဆုိတာ ေန႔စဥ္ သတင္းစာေတြထဲမွာလည္း ေဖာ္ျပထားခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ လူဦးေရထူထပ္တဲ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နယ္စပ္
ေဒသမွာ လူဦးေရဖိအားရဲ႕အႏၱရာယ္ကုိ မ်က္ျခည္မျပတ္ေစာင့္ၾကည့္ေနရတာ ဘယ္အစိုးရမဆုိ လုပ္ကုိလုပ္ရမယ့္
တာဝန္တစ္ခုပါ။ အားနာနာနဲ႔ မေျပာမျဖစ္လုိ႔ေျပာရရင္ အိႏၵိယႏုိင္ငံဆုိရင္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နယ္စပ္တစ္ေလွ်ာက္
မွာ လူခိုးမဝင္ႏုိင္ေအာင္ ၿခံစည္း႐ိုးခတ္ဖုိ႔ေတာင္မွ လုပ္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။

ေခတ္အဆက္ဆက္ ျမန္မာအစိုးရေတြအေနနဲ႔လည္း တစ္ဖက္ႏုိင္ငံက တရားမဝင္ဝင္ေရာက္လာမႈေတြကုိ
ကာကြယ္ႏုိင္ဖုိ႔ ထုိက္သင့္တဲ့စစ္ေဆးၾကပ္မတ္မႈေတြလုပ္ခဲ့ရတာပါ။ ၁၉၆ဝ ျပည့္လြန္ႏွစ္ေတြကစၿပီး နယ္စပ္
ေဒသလူဦးေရးကုိ ေကာက္ယူၾကည့္ရာမွာ လြတ္လပ္ေရးရကာစ အေျခအေနေတြထက္ လူဦးေရတိုးႏႈန္းက
သဘာဝမက်စြာတိုးတက္မ်ားျပားလြန္းတာေၾကာင့္ စစ္ေဆးမႈေတြလုပ္ခဲ့ရာမွာ အစစ္ေဆးမခံႏုိင္သူေတြက တစ္
ဖက္မူရင္းႏုိင္ငံထဲကုိ ျပန္ေျပးခဲ့ၾကတာပါပဲ။ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔လည္း ျမန္မာအစိုးရက ႏုိင္ငံတကာနဲ႔ေရာ၊
ဘဂၤလားေဒ့ရွ္အစိုးရနဲ႔ေရာ ေဆြးေႏြးညွိႏႈိင္းၿပီးေတာ့ သတ္မွတ္မႈစည္းကမ္းမ်ားနဲ႔အညီ စနစ္တက်ျပန္လည္
လက္ခံခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ဟိုဘက္ကမ္းမွာ က်န္ေနတာက သူတုိ႔ဘာသူတုိ႔ ျပန္မလာခ်င္လုိ႔သာ ျပန္မလာၾကတာ
ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဘက္က လက္မခံလုိ႔မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါကလည္း တရားဝင္စာရင္းဇယားအရ လူေျခာက္ေထာင္
ေလာက္ပဲ က်န္တာျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့လည္း ''ျမင္ျမင္သမွ် ေယာကၡမထန္းေတာ''ဆိုတာမ်ဳိးနဲ႔ ဘဂၤါလီမွန္သမွ် ''႐ိုဟင္ဂ်ာ''ေတြ၊
''ႏုိင္ငံမဲ့ဒုကၡသည္''ေတြလုိ႔ ကင္ပြန္းတပ္ၿပီး ဇာတ္နာေအာင္ ႏုိင္ငံေရးအရ ထိုးႏွက္ႏုိင္ေအာင္ လုပ္ေနတာက
ေတာ့ စိတ္ပ်က္ဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္။

သဂၤဇာဆရာေတာ္ႀကီး မိန္႔ၾကားေတာ္မူဖူးတဲ့ ပံုျပင္ထဲကလုိ လင္ငယ္ေနတဲ့အမ်ဳိးသမီး၊ လင္ႀကီးက လင္ငယ္ကုိ
တင္းပုတ္နဲ႔ထုလုိက္လုိ႔ ေသသြားတဲ့အခါ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ပိႏၷဲပင္မွာ သြားေထာင္ထားၿပီးေတာ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီး
ကလည္း ကတံုးရိတ္ၿပီး အာဂႏၵဳဘုန္းႀကီး ျပန္လုပ္လုိက္တာမို႔ ဟိုအမ်ဳိးသမီးက ''အစကေတာ့ ေသွ်ာင္၊ ပိႏၷဲပင္
ေထာင္ကာမွ ေခါင္းေျပာင္ ရသေလး''လုိ႔ ဖြဲ႕ဖြဲ႕ႏြဲ႕ႏြဲ႕ငိုလုိက္ရာမွာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးက ''ဟဲ့... ငါ့ပိႏၷဲပင္မပါေစနဲ႔''လုိ႔
ေငါက္လုိက္ရသလုိ ဒီျပသနာမွာလည္း သက္ဆုိင္ရာႏုိင္ငံေတြရဲ႕ စီးပြားေရးျပသနာ၊ လူမႈေရးျပသနာ၊
လံုၿခံဳေရးျပသနာေတြမ်ားစြာနဲ႔ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ဳိးဆက္ျဖစ္လာတာကုိ ဘာမဆုိင္ညာမဆုိင္
ျပသနာမရွိျပႆနာရွာၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ ''ပိႏၷဲပင္ဆြဲမထည့္ပါနဲ႔''လုိ႔ ေျပာလုိက္ခ်င္ပါေတာ့တယ္။